Panoramik radyografi mandibula gövdesini, maksillayı ve maksiller sinüslerin alt yarısını tek bir görüntüde resimleyen eğik düzlemdeki tomografik bir rafyografik tekniktir. Bu yöntem implant dişhekimliğinde en çok kullanılan teşhis seçeneğidir. Ancak implant görüntülemesinde en çok kullanılan yöntem değildir. Bu radyografik teknikle, çenelerin belli bir bölümünden farklı kalınlıklarda ve magnifikasyonlarda görüntü elde edilir. Görüntü reseptörleri geleneksel x-ışın filmleri ya da dijital fosfor plakalar veya dijital CCD reseptörleri olabilir. Bununla beraber panoramik görüntüler birçok avantaj sağlamaktadır.

Panoramik radyografi çenelerin vertikal ve horizontal  fikasyonuyla birlikte anatomik pozisyona göre belli bir ; fik kesit kalınlığıyla karakterizedir. X ışını kaynağı negatif açıyla çenelere ışın gönderdiğinde ortalama %10’luk bir ver magnifikasyon meydana gelir. Horizontal magnifikasyon ise t talama %20’dir ve anatomik bölgeye, hastanın pozisyonuz odak ile obje arasındaki mesafeye ve x ışını kaynağının rotası merkezine göre farklılık gösterir. Objeyle film arasındaki me; arttığında ya da objeyle x ışını kaynağı arasındaki mesafe azal ğında çeneler magnifikasyona uğrar. Yapıların aynı oranda magnifikasyonu tedavi planında telafi edilemeyecek distorsiyonlara yol açar.

Üst çene posterior bölge genel olarak panorarr radyografide en az distorsiyona uğrayan bölgedir. Panoramik radyografilerde, tomografik kesit kalınlığı posterior bölgede İmdir ve ortalama 20 mm’dir, ön bölgede ise incedir ve ortalar 6 mm’dir.
Geleneksel panoramik radyografiler diş ve kemik hastalıklarını gösteren oldukça verimli bir tekniktir. Ancak panoramiı radyografi kemik kalitesini ve mineralizasyonunu gösterme; magnifikasyon nedeniyle nicelik açısından yetersizdir, 3. boyuttaki kesit hakkında bir fikir vermez ve kritik yapıları görüntüle mede kullanılsa da yapılar arasındaki uzaysal ilişki hakkında bilgi vermez ve implant bölgesinin ölçümsel boyutunu belirlemede nadiren

kullanılır. Panoramik radyografi dişhekimliğinde çok sık kullanıldığı ve erişimi kolay bir teknik olduğundan diş- hekimleri bu dezavantajların telafisi için bir takım yöntemler geliştirmiştir.
Radyografide magnifikasyonun belirlenmesi için hasta panoramik röntgen çekilirken 5 mm’lik top yatakları ya da dental arkı takip eden bir tel içeren teşhis plağı takar. Alt çene posterior bölgedeki implantların değerlendirilmesi ve bunun cerrahi sırasında klinik durumla karşılaştırılması için mental foramenin ve inferior alveolar kanalın posterior uzantısının belirlendiği bir yöntem geliştirilmiştir. Ancak çalışmalar mandibular foramenin. filmlerin %30’unda görülmediği, görüldüğü filmlerde ise doğru belirlenemediğini göstermiştir. Bu bölge genellikle üst çene ante- rior dişsizlikte bu bölge genellikle filme obliktir ve alveolün eğimi kemiğin açısı nedeniyle panoramik radyografide değerlendirilmesi güç bölgedir.